เธอเคยรู้สึกไหมว่า เรื่องราวร้ายๆที่เคยเกิดกับเธอ มันดูเหมือนจะมีเหตุผลที่เหมาะสม จนทำให้บางครั้งเธอต้องย้อนกลับไปขอบคุณต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น ซึ่งสิ่งที่เธอได้รับอาจจะไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ดีนัก เธออาจจะต้องสูญเสียอะไรบางอย่าง อาจจะกลายเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัว เธออาจจะกลายเป็นคนไม่ปรกติ พิการทุพพลภาพ หรืออาจจะตกอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่บีบคั้น จนต้องปฏิวัติความคิดตัวเองครั้งใหญ่ เพื่อก้าวไปสู่สภาวะที่ทำให้เธอต้องยอมรับ เข้าใจ และสามารถมีความสุขไปกับมันได้

หลายครั้งที่เธอเริ่มมั่นใจแล้วว่าไม่มีเรื่องใดเป็นเรื่องบังเอิญ เพราะเธอเริ่มเรียนรู้แล้วว่าทุกๆเรื่องที่เกิดขึ้นล้วนมีคุณค่าและความหมายไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เพียงแต่เธอจะมองเห็นมันหรือไม่เท่านั้น

เธอที่รัก หากเธอรู้อย่างนี้ เธอน่าจะลองตั้งคำถามต่อไปว่า แล้วอะไรล่ะที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวเหล่านี้ ฉันขอฝากคำถามนี้ให้เธอเก็บไว้ในใจ เผื่อวันหนึ่งเธออาจจะมีคำตอบผุดขึ้นมา แต่เรื่องที่ฉันต้องการจะบอกตอนนี้คือ ในเมื่อเธอรู้และยอมรับแล้วว่ามีบางสิ่งบางอย่าง จงใจ กดดันและบีบคั้น ฯลฯ ให้เธอต้องจนมุม ต้องยอมจำนน จนกลายเป็นสิ่งที่เธอเรียกขานกันว่า “โศกนาฏกรรม” เพื่อในที่สุดมันจะนำพาเธอไปสู่การค้นพบคุณค่าและความหมายของการมีชีวิตอย่างแท้จริง

เธอที่รักเอย… วันนี้เธอยังมีเวลา มีโอกาส เธอยังมีสติสัมปชัญญะที่สมบูรณ์ เธอยังมีเรี่ยวแรงที่จะทำบางสิ่งบางอย่างให้เกิดเป็นคุณค่าและความหมายต่อผู้คนบนโลก และเธอก็ตระหนักแล้วว่ามีบางอย่างอยู่เบื้องหลังในทุกๆโศกนาฏกรรม เธอยังจะดื้อดึงหรือรีรอให้เหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้นแล้วเธอค่อยตัดสินใจ หรือเธอจะเลือกตัดสินใจ “เดี๋ยวนี้” ก่อนที่มันจะเกิดขึ้น

เธอที่รัก ฉันมีข่าวดีจะบอก…ถ้าเธอตัดสินใจเลือกทำในสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดสำหรับการเกิดมาเป็นมนุษย์ได้แล้ว สถานการณ์ที่เรียกว่า “โศกนาฏกรรม” ก็จะไม่จำเป็นสำหรับเธออีกต่อไป

อารียา เมตายา